Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2011

Δεκάλογος του καλού ψεύτη

Πρόσεχε όταν λες ψέματα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πιο δυνατή μνήμη από σένα. Κι όταν λες αλήθεια να προσέχεις, σε βλέπουν εκείνοι που ξέρουν μόνο τα ψέματά σου. Πρόσεχε τα ψέματά σου, ποτέ δεν ξέρεις τι αλήθειες ξέρουν οι άλλοι για σένα. Μην λες αλήθεια ποτέ, υπάρχει κίνδυνος να σε πιστέψουν. Ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει όμως αν πιστέψουν τα ψέματά σου. Να αντιμετωπίζεις τους άλλους ως έξυπνους και ικανούς να σε αποκαλύψουν, έτσι μόνο θα μάθεις να κρύβεσαι. Μην εφησυχάζεις όταν λες ψέματα, ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτονται εκείνοι τους οποίους κορόιδεψες.   Μην λες ψέματα στον εαυτό σου είναι ο μόνος πιστός φίλος που σου απέμεινε. Μην λες ψέματα σε γυναίκες, σε εκδικούνται με αλήθεια. Η μεγαλύτερη σου ξεφτίλα δεν είναι ότι αποκαλύπτονται τα ψέματά σου αλλά σε ποιους αποκαλύπτονται.

Τον γλυκούλη μου τον Αδάμ, πολύ τον λυπάμαι...

  Τι καλός που είναι...  Χιλιετίες τώρα η ανθρωπότητα του καταλογίζει το προπατορικό αμάρτημα. Χιλιετίες τώρα, με ανύπαρκτο το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης, κανείς δεν καταλογίζει στην Εύα ότι έφαγε και εκείνη το μήλο, όχι. Όλοι τον Αδάμ βρίζουμε. Αδικία. Μεγάλη αδικία.  Επιτέλους πρέπει να τον αποκαταστήσουμε. Φυσικά και δεν έφταιγε ο γλυκούλης μου.Τι νομίζετε... Γι αυτό και απάντησε στον Κύριο: "η γυναίκα που μου έδωσες εσύ με εξαπάτησε". Άδικο είχε ο καημένος; Απόγονοί του οι κατ’ εξακολούθησην προδομένοι. Τα θύματα της γυναικείας υποκρισίας και ραδιουργίας. Αυτοί οι έρημοι, στην γυναίκα κυρίως αναγνωρίζουν την προδοσία ως ελάττωμα, αλλά λόγω της άφατης μεγαλοψυχίας τους, αποδίδουν και στο φύλο τους μερικά στραβά λέγοντας ότι χαρακτηριστικά της γυναίκας είναι: " ότι θέλει να έχει πάντα δίκιο, να κρύβει επιμελώς ό,τι δεν θέλει να φαίνεται", ή ότι "η ραφιναρισμένη πονηρία ή προδοσία, είναι όλα ανθρώπινα και άλλωστε υπάρχουν και στο

Παραμύθια ή Παραμυθιάσματα από την Theia Helena

Παραμύθια με πριγκιπόγατες και γκομενοβάτραχους… Γράφει η Theia Helena Πρώτη ημέρα, μετά από καιρό, που δεν δούλευα. Ξύπνησα 10.30 ήπια καφέ… χάζεψα στο διαδίκτυο… ξαναήπια καφέ… ξαναχάζεψα… υπέροχα. Είναι ωραίο να έχεις χρόνο για να τον κάνεις ό,τι θέλεις… για να μην κάνεις τίποτα ας πούμε, να χαζεύεις ή να μιλάς με τον εαυτό σου. Κάθεσαι στην υπέροχη σιωπή με μυστική μουσική, δική σου. Αξιολογείς όλα όσα συνέβησαν αυτόν τον καιρό που δεν προλάβαινες να τα συντάξεις μέσα σου. Τακτοποιείς σκέψεις και συναισθήματα. Αφορμή μπορεί να αποτελείς εσύ… ο άφθονος χρόνος που ξαφνικά σου προέκυψε ή ακόμη και κάτι που διάβασες στο διαδίκτυο. Εμένα αφορμή των σκέψεων είναι η γάτα μου, η Φουρκέτα. Την κοιτάζω καθώς γράφω αυτά τα λόγια… απίστευτη, έχει διαρκώς οίστρο. Η κτηνίατρος λέει ότι είναι από το φως… έχουμε πολλές ώρες φως στο χώρο και… Δεν ήξερα πως τα γατιά, για να πάψουν να έχουν οίστρο χρειάζονται σκοτάδι. Το αντίθετο φανταζόμουν ότι θα συνέβαινε. Νόμιζα ότι

Οι αλήθειες των άλλων…

-Το δυσκολότερο πράγμα στη ζωή είναι η αβεβαιότητα. -Τι είπες τώρα;;; -Γιατί, διαφωνείς; -Όχι, γι αυτό και προσπαθώ με το ύφος μου να σου θυμίσω ότι ανακάλυψες αργά την Αμερική. -Καλά, απλά να ανοίξω μια συζήτηση ήθελα. Μ’ εσένα δηλαδή δεν μπορεί να συζητήσει κανείς πάνω σε κοινοτοπίες; -Μπορεί, αλλά μην μου τα σερβίρεις σαν μεγάλες ανακαλύψεις γιατί ταράζεται το στομάχι μου. -Εντάξει… -… -… -Εντάξει, συνέχισε. Τι ήθελες να πεις; -Να ήθελα να πω… με έκοψες και έχασα τον ειρμό μου. Ήθελα να πω για την αλήθεια. Την αναζητάμε διαρκώς, μας ενοχλεί η αβεβαιότητα, αλλά υπάρχουν φορές που δεν θέλουμε να την ξέρουμε. -Πρωτότυποοοοοο… -Καλά, δεν ξαναμιλώ. -Λέγε. -Πώς να στο πω βρε παιδί μου; -Με δικά σου λόγια. Λέγε. -Το να ψάξεις ν’ ανακαλύψεις τις δικές σου κρυμμένες αλήθειες ίσως και να είναι σοφό, το να ανακαλύπτεις όμως τις κρυμμένες αλήθειες των άλλων; -Κάτι μας είπες τώρα… ξέρεις πώς τις λένε τις κρυμμένες αλήθειες; Μυστικά τις λένε. Από το: μύω - α

Για την Αρετούσα ρε γαμώτο!!!

Γράφει η θεία μου η Helena Ερωτόκριτος - Special edition Την θυμάστε καθόλου την ιστορία; Όχι; Μυθιστορία έμμετρη με θέμα της: του έρωτα τα πάθη… Πρωτότυπο; Όχι! Έλα όμως που η τέχνη του ποιητή ξεπέρασε την κοινοτοπία και έκανε την ιστορία αθάνατη… Αυτά κάνει η ποίηση και αποστομώνει τους πολιτικούς που τόλμησαν να μιλήσουν για… λαπάδες. Όχι; Το ποίημα των 10.012 (ναι καλά διαβάστε) στίχων, έγραψε στην Κρήτη τον 17 ο αι. ο Βιτσένζος Κορνάρος. Εκείνος: Νέος, ωραίος, ταλαντούχος γιος του συμβούλου του Βασιλιά, παρακατιανός. Εκείνη: Μικρή, όμορφη, αθώα, κόρη του Βασιλιά, αρχοντοπούλα. Κοριτσάκι μια σταλιά, η Αρετή, ερωτεύτηκε χωρίς καν να τον έχει δει τον Ερωτόκριτο. Της πιπίλαγε το νου με τα τραγούδια του κάθε νύχτα και… πες πες, έπεσε σαν το σύκο η άμαθη. Πήρε τα πάνω του ο Ερωτόκριτος και αποφάσισε να την ζητήσει σε γάμο. Κακός χαμός στου Βασιλιά. Χραααπ, εξορίζει τον Ερωτόκριτο. Χρουπ, κλείνει την ατίθαση κόρη φυλακή αφού δεν δεχότα

Αγαπημένο μου facebook …

Σήμερα που λες, το θέμα μας δεν είναι γυναικείο… μην μας προσάψουν και εμμονές. Είναι αυτό που λέμε: «Κατάλληλον δι όλην την οικογένεια.» Λοιπόν, άκου. Έχεις profile στο FB ; Έχεις. Και αν δεν έχεις, έχουν οι φίλοι σου, τα παιδιά σου, η ερωμένη ή ο εραστής σου, οι συμμαθητές σου, οι συνάδελφοι, το αφεντικό σου κλπ κλπ… Όλοι έχουμε κάποιον γνωστό που να έχει. Ακόμη και η θεία μου γνωρίζει κάποιον που έχει profile στο FB , εμένα.   Όλοι λοιπόν μπορούμε να πάρουμε μια γεύση αυτής της πλατφόρμας κοινωνικής επικοινωνίας και δικτύωσης. Εγώ, για να πω την αλήθεια μου, μπήκα νωρίς στο άθλημα. Ας όψεται η φίλη μου η Peggy Papadopoulou, καθηγήτρια πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο. Μας ξεσκόλισε όλες. Μόνο οι ανεπίδεκτες πληκτρολογίου δεν έμαθαν και εκείνες που φοβούνται τα ποντίκια. Την ημέρα μάλιστα που μας μάθαινε Facebooking , μία κυρία που παρακολουθούσε μαζί μας, ζήτησε να μπούμε να δούμε το profile και του άνδρα της και του εραστή της. «Σαν έτοιμη από καιρό, σαν διψαλέα…» Γι αυτή

Μου επιτρέπετε ολίγη έκπτωση παρακαλώ;

Γράφει η θεία μου η Helena .. Το μπουκάλι είχε αδειάσει. Είχε πιει τα δυο ποτηράκια κρασί που από καιρό μπαγιάτευαν στο ψυγείο της και δεν είχε άλλο. Ούτε να μεθύσει δεν ήταν ικανή. Τι ξενέρωτη; Πήγε στον υπολογιστή. Θα άκουγε μουσική. Να βγει από αυτή την βρωμοδιάθεση τέλος πάντων. Να φύγει το μυαλό, να ταξιδέψει αλλού. Διάλεξε τα αγαπημένα της: Μάλαμας, Πασχαλίδης, Αρβανιτάκη τα παλιά… Για άλλη μια φορά τον είχε ανακαλύψει να την κοροϊδεύει. Κάθε φορά που θυμόταν και έριχνε ματιές στα παλιά του διαδικτυακά λημέρια, όλο και κάτι έβρισκε. Ένα σχόλιο με ψευδώνυμο, έναν καυγά του με την κυρία, μια ανώνυμη χαριτωμενιά… κάτι που έδειχνε ότι δεν παρέλειπε να της υπενθυμίζει την παρουσία του. Κάτι βρήκε και αυτή τη φορά. Όχι σοβαρό, ούτε σημαντικό, ούτε σοβαρότερο από τα άλλα. Όμως της την είχε δώσει. Είχε βαρεθεί να ανακαλύπτει τα ξεπορτίσματά του. Ο γάτος του διαδικτύου… χούι. Πρώτα βγαίνει η ψυχή, έλεγε η γιαγιά της, και μετά αυτό. Θα μου πείτε έπρεπε να το ξέρει… Ναι, έπρεπε και ως ένα σ

Έρωτα μου τρομοκράτη

Γράφει η θεία μου η Helena Η μάνα της την είχε διδάξει από μικρή ν’ αγαπάει τους μελαχρινούς άνδρες. -«Όσο πιο μελαχρινός τόσο πιο χρήσιμος.», έλεγε, «Κάτι σαν την σοκολάτα». -«Ναι ρε μάνα, αλλά εγώ προτιμώ την γάλακτος». -«Ποτέ δεν με ακούς, ανόητη. Ο καθένας στο είδος του.». Είχε δίκιο, ποτέ δεν την άκουγε. Μια φορά μόνο την άκουσε και, God blessing , δεν έχασε. Χήρα θα ήταν τώρα. Εκείνος σπούδαζε στη Τζέντα. Εκεί συναντήθηκαν. Λεπτός, μελαχρινός, αισθαντικός, με κάτι πύρινα μάτια κι ένα θλιμμένο χαμόγελο. Ιχθύς! Φλέρταρε μαζί της με πάθος. Αβρός, περιποιητικός, γαλαντόμος, με τα δώρα του. Με φαντασία αχαλίνωτη και λατρεία στα προκαταρκτικά. Καταλαβαίνετε τώρα. Του έκατσε ! Ύστερα, απότομα, εκείνος άρχισε να αλλάζει. Ξεκίνησαν οι απαιτήσεις. -«Εσείς όλες δεν ξέρετε τι πρέπει να κάνετε με τις τρίχες σας.», φώναζε, «εμάς μας τα έχει πει κατά γράμμα ο Προφήτης. Να καλύψεις το κεφάλι σου γρήγορα και να ξυριστείς». Ξυρίστηκε ! Μετά άρχισε να τα βάζει με τον εαυτό του που είχε σχέσεις μ

Το Καντα(ΐ)φι της εξουσίας…

Γράφει η θεία μου η Helena Κορμάρες μου ατελείωτες… Γυναικάρες μου δίμετρες… Θεές μου απίθανες… Είδωλά μου ζωντανά… Γεια σας. Σήμερα σας έχω συνταγή να γλείφεστε στο διάβασμά της… να την τρώει η μάνα και να σκίζει η ρόγα το πουκάμισο της κόρης. Μην τρέχετε στους διαγωνισμούς Next Top Model , Greek Idol , Ελλάδα έχεις δεν έχεις ταλέντο κλπ… τζάμπα θα πάει το (χορο)πήδημα. Καλύτερα πάρτε μολύβι και χαρτί και γράψτε. Συστατικά * 1/2 κιλό Καντα(ΐ)φι * 1/2 κιλό χοντροκοπανισμένες νομικές σπουδές * 1/4 κούπας καινούρια στρατιωτικά γαλόνια * 3 κουταλάκια γλυκού αντιδυτική στάση * 1 κουταλάκι γλυκού κοφτό τριμμένο αντιαμερικανισμό * 1 κουταλάκι γλυκού ξύσμα λαϊκισμού * 1/4 κούπας προσωπικού πλουτισμού * 500 γραμμάρια περίπου φρέσκια λιωμένη δικτατορία Για το σιρόπι * 3.1/2 κούπας πετρέλαιο * 1/2 κούπα εμπορικά συμφέροντα * 2 κούπες οικογενειοκρατία * 2 ξύλα βίας και φλούδα από διεθνή υποκρισία (όχι ξύσμα) Αναμειγνύουμε τα

ΕΥΑ: - Να ένα μήλο!

Γράφει η θεία μου η Helena .  ΕΥΑ - ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΟΜΠΟΣΤΑ Δύο κιλά μήλα έξι ευρώ; Για τ’ όνομα του Θεού! Αλλά τι να πεις; Από τότε που τα μήλα πουλιούνται με το κιλό χάλασε ο κόσμος. Πριν… Όχι καλέ τότε-όλο στην πολιτική πάει το μυαλό σου- Πιο πριν… Ε, ήτανε καλύτερα τα πράγματα. Εκτός φυσικά  από εκείνη τη γελοία ιστορία με το μήλο. Ποιος έφαγε το μήλο; Ποιος  έδωσε το μήλο; Πού χάθηκε το μήλο; Τι ποικιλία ήτανε το μήλο; Έπεσε κάτω απ’ τη μηλιά το μήλο; Μπούρδες! Αλλά εγώ φταίω για όλα. Εγώ που τον αγαπούσα. Που του στάθηκα, χωρίς να το ζητήσει πολλές φορές. Έφαγα τα νιάτα μου μαζί του, έφαγα και τα γεράματά μου. Πάω τα βράδια για κανένα ποτάκι  κι όταν πέσει εκείνο το… της Δέσποινας ντε… “Στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον άσσο. Έτσι θέλησα να σου εκφράσω, πως για σένα υπάρχω στη ζωή.” Ε, κάτι παθαίνω. Ξεχνάω τις κουλτούρες, τα ξεχνάω όλα. “Δέστε μου τα μάτια να μην τον ξαναδώ”… Διότι άμα σε λένε Δέσποινα όσο να ‘ναι έχεις