Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΥΑ: - Να ένα μήλο!



Γράφει η θεία μου η Helena.

 ΕΥΑ - ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΟΜΠΟΣΤΑ


Δύο κιλά μήλα έξι ευρώ;
Για τ’ όνομα του Θεού!

Αλλά τι να πεις;
Από τότε που τα μήλα πουλιούνται με το κιλό χάλασε ο κόσμος.

Πριν…
Όχι καλέ τότε-όλο στην πολιτική πάει το μυαλό σου-
Πιο πριν…
Ε, ήτανε καλύτερα τα πράγματα.

Εκτός φυσικά  από εκείνη τη γελοία ιστορία με το μήλο.

Ποιος έφαγε το μήλο;
Ποιος  έδωσε το μήλο;
Πού χάθηκε το μήλο;
Τι ποικιλία ήτανε το μήλο;
Έπεσε κάτω απ’ τη μηλιά το μήλο;
Μπούρδες!

Αλλά εγώ φταίω για όλα.
Εγώ που τον αγαπούσα.
Που του στάθηκα, χωρίς να το ζητήσει πολλές φορές.
Έφαγα τα νιάτα μου μαζί του, έφαγα και τα γεράματά μου.

Πάω τα βράδια για κανένα ποτάκι  κι όταν πέσει εκείνο το…
της Δέσποινας ντε…
“Στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον άσσο.
Έτσι θέλησα να σου εκφράσω, πως για σένα υπάρχω στη ζωή.”
Ε, κάτι παθαίνω. Ξεχνάω τις κουλτούρες, τα ξεχνάω όλα.
“Δέστε μου τα μάτια να μην τον ξαναδώ”…

Διότι άμα σε λένε Δέσποινα όσο να ‘ναι έχεις και μια άνωθεν προστασία ως συνονόματη.
Ενώ άμα σε λένε Εύα, όπως εμένα;

...
 
Εγώ φταίω για όλα.
Όταν τον είδα να κατουριέται απ’ το φόβο του που τον τσάκωσε ο Κύριος με το μήλο, τρελάθηκα απ’ τη χαρά μου.
Τώρα τον είχα στο χέρι.
Θα του έδειχνα εγώ τι πάει να πει δεύτερος στη ζωή.

Βλέπεις με είχε ζαλίσει.
“Ο Κύριος με έφτιαξε πρώτο. Είσαι δεύτερη.”
Μπούρδες!
Μα μόλις ήρθε η ώρα της ευθύνης, τα έκανε επάνω του, ο πρώτος.
Γιατί  ο Κύριος απ’ αυτόν ζήτησε εξηγήσεις και τι και πώς για το μήλο. Αφού αυτός ήτανε πρώτος;

“Κύριε, δε φταίω εγώ, η γυναίκα που μου "δωσες εσύ μου έδωσε το μήλο.”

Αυτιά να βγάλεις, γάιδαρε.
Ξέχασες κιόλας;
Ξέχασες;

Την πρώτη φορά που το δοκίμασες ρεύτηκες, “ματιασμένος θα’ μαι” είπες.
Τη δεύτερη φορά, γύρισες απ’ την άλλη και κοιμήθηκες.
 Ύστερα το πήρες σκοινί κορδόνι και όλο “τι θα γίνει μ’ εμάς μανίτσα μου, δεν έχει άλλο;”. 

Ξέχασες.
Σου άρεσε κι εσένα. Ζουμερό και γλυκό.
Ξέχασες.

Και μη νομίζεις πως ο Κύριος σοβαρολογούσε με τα υπόλοιπα.
Απλώς, τον ζαλίσαμε μετά με τους καυγάδες, τον φλομώσαμε στα ψέματα, τον φλόμωσα κι εγώ δηλαδή με τις αηδίες μου για το φίδι του ζήταγες κι εσύ τα ρέστα, ε,  ήρθε και βαρέθηκε το δημιούργημά του.

Εγώ φταίω για όλα.
-Δεν είναι το μήλο αγάπη μου, εσύ είσαι υπέοροχος, εσύ είσαι που κάνεις τη διαφορά.

Μπούρδες!

Έκανα την Αγάπη ανοχή.

Μ’ άρεσε δε μ’ άρεσε…Ναι εγώ.
Με τα σάλια και τις γλύκες, με την δήθεν υπακοή με το: εσύ τα ξέρεις όλα, εσύ κάνεις κουμάντο για όλα... 
Ήρθα και σε έκανα μήλο κομπόστα.
Σε καλόπιανα-δήθεν  πως δε με πείραξε που με πούλησες- και σε έκανα ρόμπα.
Σε έκανα από άνθρωπο, άντρα.
Τι άντρα δηλαδή; Σε έκανα ένα γελοίο, άβουλο, ανθρωπάκι που περιφέρει ένα γύρω την πρωτιά και την εξουσία του.

Αλλά με είχες τσαντίσει μ’ εκείνα τα…
“Εγώ είμαι άνθρωπος, εσύ είσαι γυναίκα.”
Σαν ανέκδοτο με ξανθιές το είχες καταντήσει.

Ποια είναι η διαφορά, βρε κακομοίρη, ε;Κακομοίρη... Που μου είσαι και άνθρωπος ενώ εγώ είμαι γυναίκα...

Στο μυαλό αγαπητέ μου είναι η διαφορά, ανάμεσα στ’ αυτιά μας.
Γιατί ανάμεσα στα πόδια μας είχαμε φύλλο συκής και οι δύο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το θυμωμένο μου βρακί

Γράφει η θεία μου η  Helena Δεν πα να κρεμάτε όσα κιλοτάκια θέλετε στα γήπεδα «γιαννακόπουλοι» .... εμείς το ξέρουμε.... Γενναίο και νικητή δεν σε κάνει το βρακί που φοράς ή δεν φοράς, ούτε το τι έχεις ανάμεσα στα πόδια σου και πώς το χρησιμοποιείς. Γενναίο και γενναία, θαρραλέο και θαρραλέα, νικητή και νικήτρια σε κάνεις αυτό που έχεις ανάμεσα στα αυτιά και τα στήθη σου. Αυτό έχει σημασία πώς το χρησιμοποιείς. Τελειωμένα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι του κλώτσου και της γελοιότητας.... του υπονόμου και της ανθυποκουλτούρας των γηπέδων. Εσείς που λέτε ότι είστε φίλαθλοι, αλλά είστε μόνον οπαδοί, εσείς τα τρέφετε και τα ανέχεστε με τον φανατισμό σας....  Άλλη φορά να βάζετε τα δικά σας εσώρουχα σε κοινή θέα, να δούμε εκεί συμβολισμούς της αθλιότητας, της αλητείας και της καταγωγής σας. Εμείς φοράμε περήφανες τα δικά μας και δεν δίνουμε δεκάρα για σας. Δεν είστε άξιοι ούτε για το βρακί, ούτε για το μουνί μας.  Λεπτομέρειες ΕΔΩ

Οι βλαβερές συνέπειες του ψεύδους

Σιγά μην έχει βλαβερές συνέπειες το ψεύδος. Ψέματα σου είπα για να τσιμπήσεις… Εσένα η αλήθεια μπορεί να σε βλάψει. Την αλήθεια πρέπει να αντιμετωπίσεις αν την δεις και την παραδεχτείς… Γι αυτό σου λέω: Πες ψέματα στον εαυτό σου. Γράψε με ψευδώνυμα στο ιστολόγιό σου. Προσπάθησε να πείσεις ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που πράγματι είσαι. Προσπάθησε να απαξιώσεις όσους σε πήραν χαμπάρι, λέγοντας κι άλλα ψέματα και όλα καλά θα πάνε. Εξάλλου, οι άλλοι γνωρίζουν το ψέμα σου. Την αλήθεια για τις πράξεις σου, την φτώχια της ψυχής σου, την υποκρισία σου, την εξάντληση του ταλέντου σου, τις ξέρεις μόνο εσύ. Ε, δεν είναι πια και κανένα δράμα αυτό… ή είναι; ΥΓ... έχεις πει πολλά καλά ψευδόμενος, θα μπορούσες και ν' αγαπηθείς αν τα έλεγες αλήθεια

Πες πες, ψοφάει το έρημο το ζωντανό …

Ό,τι πιο άθλιο και μικρόψυχο αλλά και ό,τι πιο απολίτικο είναι να πιστεύει κανείς ότι την ευθύνη για το χάλι αυτής της χώρας την έχει κάποια κατηγορία εργαζομένων.  Οι "κατηγορίες" λογικών και τακτικών, ναι την έχουν. Η λογική της τακτοποίησης στο δημόσιο, ναι την έχει την ευθύνη. Οι συντεχνιακές λογικές, επίσης.   Όμως… Αυτή η χώρα χρειάζεται την αναδιάρθρωση ΚΑΙ του δημόσιου τομέα και όχι την καταστροφή του. Υπηρεσίες που στηρίζουν το κοινωνικό σύνολο και το υπηρετούν πρέπει να υπάρχουν και να γίνουν πιο παραγωγικές και αξιόπιστες και όχι να καταργηθούν.  Η δημοτική αστυνομία για παράδειγμα, με μόνο 6 μέλη στην πόλη μου στηρίζει και υπηρετεί την εύρυθμη λειτουργία της καθημερινότητας των κατοίκων. Πολλές φορές μπορεί να μην μας αρέσουν οι παρατηρήσεις τους, όμως έχουν δίκιο. Να δούμε τώρα σε ποιον θα απευθυνόμαστε για τα δίτροχα στους πεζόδρομους και τις πλατείες, για τις βεβαιώσεις διαμονής, για το γνήσιο της υπογραφής όταν δεν μπορούμε να μετακινηθούμε