Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για την Αρετούσα ρε γαμώτο!!!




Γράφει η θεία μου η Helena

Ερωτόκριτος -
Special edition

Την θυμάστε καθόλου την ιστορία; Όχι;
Μυθιστορία έμμετρη με θέμα της: του έρωτα τα πάθη… Πρωτότυπο; Όχι!

Έλα όμως που η τέχνη του ποιητή ξεπέρασε την κοινοτοπία και έκανε την ιστορία αθάνατη…
Αυτά κάνει η ποίηση και αποστομώνει τους πολιτικούς που τόλμησαν να μιλήσουν για… λαπάδες. Όχι;

Το ποίημα των 10.012 (ναι καλά διαβάστε) στίχων, έγραψε στην Κρήτη τον 17ο αι. ο Βιτσένζος Κορνάρος.

Εκείνος: Νέος, ωραίος, ταλαντούχος γιος του συμβούλου του Βασιλιά, παρακατιανός.
Εκείνη: Μικρή, όμορφη, αθώα, κόρη του Βασιλιά, αρχοντοπούλα.

Κοριτσάκι μια σταλιά, η Αρετή, ερωτεύτηκε χωρίς καν να τον έχει δει τον Ερωτόκριτο. Της πιπίλαγε το νου με τα τραγούδια του κάθε νύχτα και… πες πες, έπεσε σαν το σύκο η άμαθη.

Πήρε τα πάνω του ο Ερωτόκριτος και αποφάσισε να την ζητήσει σε γάμο.

Κακός χαμός στου Βασιλιά.
Χραααπ, εξορίζει τον Ερωτόκριτο.
Χρουπ, κλείνει την ατίθαση κόρη φυλακή αφού δεν δεχόταν να υπακούσει τους γονείς της και να πάρει αυτόν που της διάλεγαν.

Πέρασαν χρόνοι πολλοί. Μαυρίσαν τα ξανθά μαλλάκια της εκεί στο μπουντρούμι.

Μια μέρα, εχθροί έπεσαν στη χώρα κι ο Ερωτόκριτος, μεταμφιεσμένος, έρχεται και σώζει το βασίλειο… Τι παλικάρι.... 
Ο Βασιλιάς, ευγνώμων, του δίνει για νύφη το κορίτσι-έπαθλο.

Ωραία ιστορία ως εδώ…

Όμως τι κάνει τότε ο άθλιος;

Αντί να τρέξει στην αγκαλιά της αγαπημένης του, να την ελευθερώσει που σάπιζε τόσα χρόνια η έρημη… πάει και της πουλάει ένα παραμύθι για… να δοκιμάσει τα αισθήματά της.
Της λέει ότι δήθεν ο Ερωτόκριτος πέθανε και του έχει δώσει το δαχτυλίδι του να της το φέρει.

Το μοιρολόι της Αρετούσας ραγίζει βουνά… και ο μέγας κομπλεξικός και ανασφαλής Ερωτόκριτος της αποκαλύπτεται και όλοι μαζί, χαρούμενοι και χωρίς κανένα θυμό, ορίζουν τους γάμους.

Η μόνη που παραμένει θυμωμένη με αυτή του την συμπεριφορά τόσους αιώνες, είμαι εγώ.

Αυτός ο Ερωτόκριτος ήτανε για πολλά χαστούκια. Και δεν χρειάζεται να σας το εξηγήσω, το καταλαβαίνετε όλες.

Γι αυτό σας λέω… δεν πα να σας αγαπάει ο άντρας… τα χαστούκια του τα χρειάζεται…

Για την Αρετούσα ρε γαμώτο.


Για την Αρετούσα ρε γαμώτο.


Οι εικόνες είναι από εδώ: http://artpoeticacouvelis.blogspot.com/


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το θυμωμένο μου βρακί

Γράφει η θεία μου η  Helena Δεν πα να κρεμάτε όσα κιλοτάκια θέλετε στα γήπεδα «γιαννακόπουλοι» .... εμείς το ξέρουμε.... Γενναίο και νικητή δεν σε κάνει το βρακί που φοράς ή δεν φοράς, ούτε το τι έχεις ανάμεσα στα πόδια σου και πώς το χρησιμοποιείς. Γενναίο και γενναία, θαρραλέο και θαρραλέα, νικητή και νικήτρια σε κάνεις αυτό που έχεις ανάμεσα στα αυτιά και τα στήθη σου. Αυτό έχει σημασία πώς το χρησιμοποιείς. Τελειωμένα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι του κλώτσου και της γελοιότητας.... του υπονόμου και της ανθυποκουλτούρας των γηπέδων. Εσείς που λέτε ότι είστε φίλαθλοι, αλλά είστε μόνον οπαδοί, εσείς τα τρέφετε και τα ανέχεστε με τον φανατισμό σας....  Άλλη φορά να βάζετε τα δικά σας εσώρουχα σε κοινή θέα, να δούμε εκεί συμβολισμούς της αθλιότητας, της αλητείας και της καταγωγής σας. Εμείς φοράμε περήφανες τα δικά μας και δεν δίνουμε δεκάρα για σας. Δεν είστε άξιοι ούτε για το βρακί, ούτε για το μουνί μας.  Λεπτομέρειες ΕΔΩ

Οι βλαβερές συνέπειες του ψεύδους

Σιγά μην έχει βλαβερές συνέπειες το ψεύδος. Ψέματα σου είπα για να τσιμπήσεις… Εσένα η αλήθεια μπορεί να σε βλάψει. Την αλήθεια πρέπει να αντιμετωπίσεις αν την δεις και την παραδεχτείς… Γι αυτό σου λέω: Πες ψέματα στον εαυτό σου. Γράψε με ψευδώνυμα στο ιστολόγιό σου. Προσπάθησε να πείσεις ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που πράγματι είσαι. Προσπάθησε να απαξιώσεις όσους σε πήραν χαμπάρι, λέγοντας κι άλλα ψέματα και όλα καλά θα πάνε. Εξάλλου, οι άλλοι γνωρίζουν το ψέμα σου. Την αλήθεια για τις πράξεις σου, την φτώχια της ψυχής σου, την υποκρισία σου, την εξάντληση του ταλέντου σου, τις ξέρεις μόνο εσύ. Ε, δεν είναι πια και κανένα δράμα αυτό… ή είναι; ΥΓ... έχεις πει πολλά καλά ψευδόμενος, θα μπορούσες και ν' αγαπηθείς αν τα έλεγες αλήθεια

Πες πες, ψοφάει το έρημο το ζωντανό …

Ό,τι πιο άθλιο και μικρόψυχο αλλά και ό,τι πιο απολίτικο είναι να πιστεύει κανείς ότι την ευθύνη για το χάλι αυτής της χώρας την έχει κάποια κατηγορία εργαζομένων.  Οι "κατηγορίες" λογικών και τακτικών, ναι την έχουν. Η λογική της τακτοποίησης στο δημόσιο, ναι την έχει την ευθύνη. Οι συντεχνιακές λογικές, επίσης.   Όμως… Αυτή η χώρα χρειάζεται την αναδιάρθρωση ΚΑΙ του δημόσιου τομέα και όχι την καταστροφή του. Υπηρεσίες που στηρίζουν το κοινωνικό σύνολο και το υπηρετούν πρέπει να υπάρχουν και να γίνουν πιο παραγωγικές και αξιόπιστες και όχι να καταργηθούν.  Η δημοτική αστυνομία για παράδειγμα, με μόνο 6 μέλη στην πόλη μου στηρίζει και υπηρετεί την εύρυθμη λειτουργία της καθημερινότητας των κατοίκων. Πολλές φορές μπορεί να μην μας αρέσουν οι παρατηρήσεις τους, όμως έχουν δίκιο. Να δούμε τώρα σε ποιον θα απευθυνόμαστε για τα δίτροχα στους πεζόδρομους και τις πλατείες, για τις βεβαιώσεις διαμονής, για το γνήσιο της υπογραφής όταν δεν μπορούμε να μετακινηθούμε