Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τον γλυκούλη μου τον Αδάμ, πολύ τον λυπάμαι...

 

Τι καλός που είναι... 
Χιλιετίες τώρα η ανθρωπότητα του καταλογίζει το προπατορικό αμάρτημα.
Χιλιετίες τώρα, με ανύπαρκτο το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης, κανείς δεν καταλογίζει στην Εύα ότι έφαγε και εκείνη το μήλο, όχι. Όλοι τον Αδάμ βρίζουμε.

Αδικία. Μεγάλη αδικία. 
Επιτέλους πρέπει να τον αποκαταστήσουμε.

Φυσικά και δεν έφταιγε ο γλυκούλης μου.Τι νομίζετε...
Γι αυτό και απάντησε στον Κύριο: "η γυναίκα που μου έδωσες εσύ με εξαπάτησε". Άδικο είχε ο καημένος;
Απόγονοί του οι κατ’ εξακολούθησην προδομένοι. Τα θύματα της γυναικείας υποκρισίας και ραδιουργίας. Αυτοί οι έρημοι, στην γυναίκα κυρίως αναγνωρίζουν την προδοσία ως ελάττωμα, αλλά λόγω της άφατης μεγαλοψυχίας τους, αποδίδουν και στο φύλο τους μερικά στραβά λέγοντας ότι χαρακτηριστικά της γυναίκας είναι: "ότι θέλει να έχει πάντα δίκιο, να κρύβει επιμελώς ό,τι δεν θέλει να φαίνεται", ή ότι "η ραφιναρισμένη πονηρία ή προδοσία, είναι όλα ανθρώπινα και άλλωστε υπάρχουν και στον άντρα αντίστοιχες αρνητικές πλευρές του ψυχισμού του".

Τι μεγάλες καρδιές…

Λίγο ακόμη και θα δακρύσω με το μεγαλείο τους. 
Ελπίζω ποτέ από την αγάπη τους για την γυναίκα να μην καταντήσουν να αποδεχθούν ευθύνες προδοσίας που δεν τους αναλογούν. 

Αυτό δα μας έλειπε…

Όσο για σας σκύλες γυναίκες, που δεν τους συγχωρείτε τα πάντα…ενώ εκείνοι υπομένουν τις προδοσίες σας...

Εσείς που προσπαθείτε να συγκρατήσετε την οργή σας μπροστά στην αλήθεια που δειλά δειλά ψελλίζουν…
Εσείς κι αν θα έπρεπε να τους ανέχεστε και να τους αγαπάτε πάντα.
Ό,τι και να κάνουν, ό,τι και να πουν.

Σα δεν ντρέπεστε.
Γυναίκες είστε εσείς;
Αν σας έβλεπε η Εύα θα σας έφτυνε.
Εκείνη τουλάχιστον τα έβαλε με το φίδι, εσείς τον έρημο τον Αδάμ βρήκατε να κατηγορήσετε;

Ντροπή σας!!!

Λίγη αιδώς και αυτοκριτική, λίγη ειλικρίνεια και παραδοχή, λίγο χαμηλότεροι τόνοι και σιωπή, κακό δεν θα σας κάνουν.Σε κανέναν φταίχτη δεν έκαναν.

Όχι τίποτε άλλο… 

Θ’ αγανακτήσει κανείς από όλους αυτούς που προδώσατε και θα σας ξεφωνήσει, στραπατσάροντας και την δική σας αξιοπρέπειά μαζί με την δική του, παραδιδόμενος στην τυφλή του οργή.

Γι αυτό να προσέχετε. 
  

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το θυμωμένο μου βρακί

Γράφει η θεία μου η  Helena Δεν πα να κρεμάτε όσα κιλοτάκια θέλετε στα γήπεδα «γιαννακόπουλοι» .... εμείς το ξέρουμε.... Γενναίο και νικητή δεν σε κάνει το βρακί που φοράς ή δεν φοράς, ούτε το τι έχεις ανάμεσα στα πόδια σου και πώς το χρησιμοποιείς. Γενναίο και γενναία, θαρραλέο και θαρραλέα, νικητή και νικήτρια σε κάνεις αυτό που έχεις ανάμεσα στα αυτιά και τα στήθη σου. Αυτό έχει σημασία πώς το χρησιμοποιείς. Τελειωμένα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι του κλώτσου και της γελοιότητας.... του υπονόμου και της ανθυποκουλτούρας των γηπέδων. Εσείς που λέτε ότι είστε φίλαθλοι, αλλά είστε μόνον οπαδοί, εσείς τα τρέφετε και τα ανέχεστε με τον φανατισμό σας....  Άλλη φορά να βάζετε τα δικά σας εσώρουχα σε κοινή θέα, να δούμε εκεί συμβολισμούς της αθλιότητας, της αλητείας και της καταγωγής σας. Εμείς φοράμε περήφανες τα δικά μας και δεν δίνουμε δεκάρα για σας. Δεν είστε άξιοι ούτε για το βρακί, ούτε για το μουνί μας.  Λεπτομέρειες ΕΔΩ

Προκοπιάδα

Η γιαγιά μου έλεγε Προκόπη τον ανεπρόκοπο Ναι, ναι, ναι… Η γιαγιά μου, θεοσχωρέστην, έλεγε Προκόπη τον ανεπρόκοπο. Ούτε να αναφέρει το όνομά του δεν ήθελε. «Ο Προκόπης» και «ο Προκομμένος» έλεγε, που πάει να πει ότι τα δύο αυτά ονόματα ήταν συνώνυμα στον νου της με την αχρηστία και τα χρησιμοποιούσε κατ’ ευφημισμόν. Και τους πολιτικούς και τα δημόσια πρόσωπα και τις τηλεπερσόνες, όλους Προκόπιδες τους έλεγε. Μόνο η Μαλβίνα της άρεσε. Καθόταν και την παρακολουθούσε πιστά. Την απολάμβανε. Αχ, τις νοσταλγώ και τις δύο, και την Μαλβίνα και την γιαγιά μου. Τι θα του είχαν σούρει του Προκόπη τώρα… Μα κι αυτός ένα πράγμα ωμό, άβουλο, που αναδύει κάτι πεθαμένο. Σαν σκοτωμένο αρσενικό, σαν μπάμια σαλιασμένη. Χάλια. Είναι μαρή τέτοιος τύπος για Πρόεδρος; Θα έλεγε η γιαγιά μου. Για να μην σου πω τι θα έλεγε η Μαλβίνα. Αυτός θα δέχεται επισκέψεις από ξένες αντιπροσωπείες και θα μένει για ώρες μαρμαρωμένος από το σοκ. Είναι ιδιοσυγκρασιακό το θέμα, δεν είναι άποψη. Θα μου πεις ο αγκ...

Σπανάκι με μαυρομάτικα και απογοήτευση…

  Γράφει η Theia Helena  - Θες να τα πούμε από κοντά αύριο τρώγοντας; Η πρόσκληση για φαγητό ήρθε εντελώς ξαφνικά εκεί που μιλούσαν στο τηλέφωνο για δουλειές. Της ήταν αδύνατο να αρνηθεί. Τι να του έλεγε; Ο άνθρωπος ήταν απόλυτα ευγενικός και φιλικός. Θα ήταν αγένεια να του πει όχι. - Οκ, πού; - Σπίτι μου. Δεν θα έχω αύριο τα παιδιά, θα είναι στη μητέρα τους. Η αυτονοησία με την οποία της αποκάλυψε την οικογενειακή του κατάσταση, της δημιούργησε τεράστια αμηχανία, αλλά τι να έλεγε… το γύρισε στις κοινοτοπίες. - Μαγειρεύεις; - Φυσικά. - Μάλιστα. Τι καλό θα φτιάξεις; Θες να φέρω κάτι κι εγώ; - Όχι, θέλω να σου μαγειρέψω. Δεν υπάρχει πιο ερωτική πράξη από το να σου μαγειρέψει ένας άντρας και κανένας ως τώρα δεν το είχε κάνει γι αυτήν. Σχεδόν τρόμαξε με την αίσθηση που της άφησε η κουβέντα του. - Κι ο άντρας μου μαγειρεύει. Είναι πολύ όμορφο να μαγειρεύετε εσείς οι άνδρες. Όμορφο και χρήσιμο. - Οκ, θα μιλήσουμε αύριο στις 6.00. Σ’ αφήνω τώρα....