Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σπανάκι με μαυρομάτικα και απογοήτευση…



 Γράφει η Theia Helena 
- Θες να τα πούμε από κοντά αύριο τρώγοντας;
Η πρόσκληση για φαγητό ήρθε εντελώς ξαφνικά εκεί που μιλούσαν στο τηλέφωνο για δουλειές. Της ήταν αδύνατο να αρνηθεί. Τι να του έλεγε; Ο άνθρωπος ήταν απόλυτα ευγενικός και φιλικός. Θα ήταν αγένεια να του πει όχι.
- Οκ, πού;
- Σπίτι μου. Δεν θα έχω αύριο τα παιδιά, θα είναι στη μητέρα τους.
Η αυτονοησία με την οποία της αποκάλυψε την οικογενειακή του κατάσταση, της δημιούργησε τεράστια αμηχανία, αλλά τι να έλεγε… το γύρισε στις κοινοτοπίες.
- Μαγειρεύεις;
- Φυσικά.
- Μάλιστα. Τι καλό θα φτιάξεις; Θες να φέρω κάτι κι εγώ;
- Όχι, θέλω να σου μαγειρέψω.
Δεν υπάρχει πιο ερωτική πράξη από το να σου μαγειρέψει ένας άντρας και κανένας ως τώρα δεν το είχε κάνει γι αυτήν. Σχεδόν τρόμαξε με την αίσθηση που της άφησε η κουβέντα του.
- Κι ο άντρας μου μαγειρεύει. Είναι πολύ όμορφο να μαγειρεύετε εσείς οι άνδρες. Όμορφο και χρήσιμο.
- Οκ, θα μιλήσουμε αύριο στις 6.00. Σ’ αφήνω τώρα. 
- ... Γεια ... 
Μόλις που πρόλαβε να απαντήσει στο απότομο σιωπητήριο του. Εμ, ο άνθρωπος δεν ήταν βλάκας. Του είχε προτάξει, σαν ασπίδα προστασίας, τον άντρα της, λες και της την είχε πέσει. Τι ανόητη… Ο χριστιανός δεν της είχε δώσει κανένα δικαίωμα να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Μπορεί να μιλούσαν τόσον καιρό στο τηλέφωνο και να απολάμβαναν, είναι αλήθεια, ο ένας την κουβέντα του άλλου, όμως μιλούσαν κυρίως για δουλειές και απλώς κάποιες φορές διάνθιζαν τις κουβέντες τους με τις απόψεις τους για την κοινωνία και την επικαιρότητα.
Το τηλεφώνημα ήρθε στις 6.00 ακριβώς.
- Θα περάσω να σε πάρω από το Γραφείο σε μισή ώρα. Είναι εντάξει, προλαβαίνεις;
- Ναι, εντάξει είναι προλαβαίνω.
Επτά η ώρα έμπαιναν σπίτι του. Μικρό, νεανικό, περιποιημένο. Η μόνη ένδειξη ότι υπήρχαν «παιδιά» εκτός από τις φωτογραφίες τους ήταν και μια διώροφη κουκέτα στο δωμάτιο που χρησιμοποιούσαν σαν καθιστικό και τραπεζαρία μαζί. 
- Συνήθως μαγειρεύω γυμνός.   
- Μπαρδόν…
- Λέω, συνήθως μαγειρεύω γυμνός.
- Α!
- Το σπανάκι το τρως;
- Ναι, πολύ.
Η απάντησή της είχε μερικές σταγόνες από ερωτικό μούδιασμα. Το ύφος του όμως, παρά την προκλητική προηγούμενη φράση του, δεν της έδινε καμία αφορμή για να σκεφτεί ότι κάτι έτρεχε εδώ. Η αλήθεια είναι ότι το ύφος του ήταν ανεξιχνίαστο. Όση ώρα αυτός πηγαινοερχόταν φέρνοντας τα πιάτα και τα υπόλοιπα χρειαζούμενα εκείνη τον παρατηρούσε σχεδόν σαν υπνωτισμένη.
Σώμα δεμένο και «φυσικά» γυμνασμένο, ξανθός με γκριζογάλανα μάτια, αυστηρό ύφος και επιβλητικό παράστημα. Κυριότερο προσόν του η φωνή. Βαθειά αρρενωπή.
Συλλάμβανε τον εαυτό της να τον κοιτάζει ερωτικά, σαν να ζύγιζε τις δυνατότητές του. Τα έχασε.
Πρώτη φορά αισθανόταν έτσι. Για την ακρίβεια δεν αισθανόταν, σκεφτόταν. Έφτιαχνε με το νου σκηνές ερωτικής πανδαισίας. Αυτός να μαγειρεύει γυμνός κι εκείνη να δοκιμάζει τα φαγητά με τα χέρια, γλύφοντας αργά αργά τα δάχτυλά της και προκαλώντας τον, κι έπειτα να πέφτουν στα πατώματα, εκεί στην μικρή του κουζίνα, καίγοντας θεσπέσια τις θερμίδες του φαγητού.

- Λοιπόν, τι φαγητά συνηθίζει να μαγειρεύει ο άντρας σου;  
Ήρθε το πρώτο καρφί.
- Πολλά και διάφορα.
- Μάλιστα… ενδιαφέρον. Κάθισε.
- Τι είναι αυτό;
- Δοκίμασε. Σπανάκι με μαυρομάτικα.
- Πώς; Δεν έχω φάει ποτέ. Σπανακοφάσολο δηλαδή;
- …
- Καλά, είναι υπέροχο. Τραβάει πολύ ψωμί και του πάει η φέτα ή ακόμη καλύτερα το τυροβολάκι.
- Όλα τα άσπρα τυριά του πάνε. Περί ορέξεως …
- Να μου δώσεις τη συνταγή.
- Να την δώσεις στον άντρα σου.
Δεύτερο καρφί.
- Ναι, θα την δώσω. 
- Βράζεις 2 κούπες μαυρομάτικα φασόλια καλά μέχρι να μαλακώσουν και τα κρατάς με λίγο από το ζουμί τους. Σε άλλη κατσαρόλα τσιγαρίζεις  σε ½ κούπα καλό ελαιόλαδο, 3 – 4 φρέσκα κρεμμυδάκια μέχρι να μαλακώσουν, προσθέτεις 1 ½ κιλό σπανάκι και τσιγαρίζεις καλά, αλάτι, μπόλικο πιπέρι μαύρο και 1 μεγάλη ψιλοκομμένη ξεφλουδισμένη ντομάτα. Μόλις η σάλτσα πάρει μια βράση και δέσει λίγο, προσθέτεις τα φασόλια και μπόλικο φρέσκο ψιλοκομμένο μάραθο. Πρόσεχε μετά τα βράζεις όλα μαζί για λίγο, να μη σου μαυρίσει το σπανάκι. Αν θες βάζεις και μια κουταλιά πελτέ αντί για ντομάτα. Πολλοί προτιμούν τον άνηθο, εγώ το μάραθο.  
- Πολύ εύκολη. Σε ποια μέρη την φτιάχνουν; Δεν την έχω ξανακούσει.
- Δεν ξέρω. Εγώ την έχω μάθει από τη μάνα μου. Νησιώτισσα με καταγωγή από την Κρήτη.
- Ίσως να είναι Κρητική η συνταγή.   
Συνέχισε να τρώει απολαμβάνοντας την δυνατή πιπεράτη γεύση και το ιδιαίτερο άρωμα του μάραθου, ενώ αναρωτιόταν αν πίσω από την φιλική συμπεριφορά ο τύπος ήθελε κάτι από κείνην. Την κοίταζε τόσο όσο να την κάνει να αναρωτιέται, χωρίς τίποτα περισσότερο. «Δεν φαίνεται να θέλει κάτι», σκέφτηκε, κι αμέσως απογοητεύτηκε με αυτή την σκέψη.   
Δεν κατάφεραν να μιλήσουν για τη δουλειά. Η μαγειρική, οι συνταγές «για τον άντρα της», οι συνήθειες του φαγητού που είχε ο καθένας τους, τους απορρόφησαν. Άδειασε και ξαναγέμισε το πιάτο της πολλές φορές με την καινούρια, γι αυτήν, γεύση, αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα φαγητά που είχε το τραπέζι, ακόμη και το γλυκό.
Φεύγοντας, αισθάνθηκε ακόμη μία απογοήτευση. Δεν της πρότεινε να την πάει στο σπίτι.
- Φαντάζομαι θα έχεις κανονίσει να έρθει να σε πάρει ο άντρας σου.
- Ναι, φυσικά.
Βγήκε έξω και κάλεσε τηλεφωνικά ένα ταξί. Τα μαυρομάτικά με το σπανάκι δεν απαλαίνουν την απογοήτευση με τίποτα σκέφτηκε μπαίνοντας στο όχημα.
- Μπορούμε να σταματήσουμε σε ένα ζαχαροπλαστείο παρακαλώ;
- Αν δεν αργήσετε μανδάμ, φυσικά και μπορούμε.
Δεν ήξερε τι γλυκό πήγαινε μετά από την απογοήτευση, αλλά φανταζόταν ότι θα πήγαιναν όλα.     


ΥΓ… Το κινητό της κτύπησε μετά μία ώρα κι ένα τέταρτο, αφού είχε φάει δυο μπαμπάδες με μπόλικη σαντιγί και ρούμι και πήγαινε για τον τρίτο. Το σήκωσε αποφασισμένη.
- Λοιπόν, έδωσες την συνταγή στον άντρα σου;
- Όχι, προτιμώ να μου την μαγειρεύεις εσύ.
- Έστω και γυμνός;
- Κυρίως γυμνός.




Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το θυμωμένο μου βρακί

Γράφει η θεία μου η  Helena Δεν πα να κρεμάτε όσα κιλοτάκια θέλετε στα γήπεδα «γιαννακόπουλοι» .... εμείς το ξέρουμε.... Γενναίο και νικητή δεν σε κάνει το βρακί που φοράς ή δεν φοράς, ούτε το τι έχεις ανάμεσα στα πόδια σου και πώς το χρησιμοποιείς. Γενναίο και γενναία, θαρραλέο και θαρραλέα, νικητή και νικήτρια σε κάνεις αυτό που έχεις ανάμεσα στα αυτιά και τα στήθη σου. Αυτό έχει σημασία πώς το χρησιμοποιείς. Τελειωμένα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι του κλώτσου και της γελοιότητας.... του υπονόμου και της ανθυποκουλτούρας των γηπέδων. Εσείς που λέτε ότι είστε φίλαθλοι, αλλά είστε μόνον οπαδοί, εσείς τα τρέφετε και τα ανέχεστε με τον φανατισμό σας....  Άλλη φορά να βάζετε τα δικά σας εσώρουχα σε κοινή θέα, να δούμε εκεί συμβολισμούς της αθλιότητας, της αλητείας και της καταγωγής σας. Εμείς φοράμε περήφανες τα δικά μας και δεν δίνουμε δεκάρα για σας. Δεν είστε άξιοι ούτε για το βρακί, ούτε για το μουνί μας.  Λεπτομέρειες ΕΔΩ

Οι βλαβερές συνέπειες του ψεύδους

Σιγά μην έχει βλαβερές συνέπειες το ψεύδος. Ψέματα σου είπα για να τσιμπήσεις… Εσένα η αλήθεια μπορεί να σε βλάψει. Την αλήθεια πρέπει να αντιμετωπίσεις αν την δεις και την παραδεχτείς… Γι αυτό σου λέω: Πες ψέματα στον εαυτό σου. Γράψε με ψευδώνυμα στο ιστολόγιό σου. Προσπάθησε να πείσεις ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που πράγματι είσαι. Προσπάθησε να απαξιώσεις όσους σε πήραν χαμπάρι, λέγοντας κι άλλα ψέματα και όλα καλά θα πάνε. Εξάλλου, οι άλλοι γνωρίζουν το ψέμα σου. Την αλήθεια για τις πράξεις σου, την φτώχια της ψυχής σου, την υποκρισία σου, την εξάντληση του ταλέντου σου, τις ξέρεις μόνο εσύ. Ε, δεν είναι πια και κανένα δράμα αυτό… ή είναι; ΥΓ... έχεις πει πολλά καλά ψευδόμενος, θα μπορούσες και ν' αγαπηθείς αν τα έλεγες αλήθεια

Πες πες, ψοφάει το έρημο το ζωντανό …

Ό,τι πιο άθλιο και μικρόψυχο αλλά και ό,τι πιο απολίτικο είναι να πιστεύει κανείς ότι την ευθύνη για το χάλι αυτής της χώρας την έχει κάποια κατηγορία εργαζομένων.  Οι "κατηγορίες" λογικών και τακτικών, ναι την έχουν. Η λογική της τακτοποίησης στο δημόσιο, ναι την έχει την ευθύνη. Οι συντεχνιακές λογικές, επίσης.   Όμως… Αυτή η χώρα χρειάζεται την αναδιάρθρωση ΚΑΙ του δημόσιου τομέα και όχι την καταστροφή του. Υπηρεσίες που στηρίζουν το κοινωνικό σύνολο και το υπηρετούν πρέπει να υπάρχουν και να γίνουν πιο παραγωγικές και αξιόπιστες και όχι να καταργηθούν.  Η δημοτική αστυνομία για παράδειγμα, με μόνο 6 μέλη στην πόλη μου στηρίζει και υπηρετεί την εύρυθμη λειτουργία της καθημερινότητας των κατοίκων. Πολλές φορές μπορεί να μην μας αρέσουν οι παρατηρήσεις τους, όμως έχουν δίκιο. Να δούμε τώρα σε ποιον θα απευθυνόμαστε για τα δίτροχα στους πεζόδρομους και τις πλατείες, για τις βεβαιώσεις διαμονής, για το γνήσιο της υπογραφής όταν δεν μπορούμε να μετακινηθούμε