Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2011

Για την Αρετούσα ρε γαμώτο!!!

Γράφει η θεία μου η Helena Ερωτόκριτος - Special edition Την θυμάστε καθόλου την ιστορία; Όχι; Μυθιστορία έμμετρη με θέμα της: του έρωτα τα πάθη… Πρωτότυπο; Όχι! Έλα όμως που η τέχνη του ποιητή ξεπέρασε την κοινοτοπία και έκανε την ιστορία αθάνατη… Αυτά κάνει η ποίηση και αποστομώνει τους πολιτικούς που τόλμησαν να μιλήσουν για… λαπάδες. Όχι; Το ποίημα των 10.012 (ναι καλά διαβάστε) στίχων, έγραψε στην Κρήτη τον 17 ο αι. ο Βιτσένζος Κορνάρος. Εκείνος: Νέος, ωραίος, ταλαντούχος γιος του συμβούλου του Βασιλιά, παρακατιανός. Εκείνη: Μικρή, όμορφη, αθώα, κόρη του Βασιλιά, αρχοντοπούλα. Κοριτσάκι μια σταλιά, η Αρετή, ερωτεύτηκε χωρίς καν να τον έχει δει τον Ερωτόκριτο. Της πιπίλαγε το νου με τα τραγούδια του κάθε νύχτα και… πες πες, έπεσε σαν το σύκο η άμαθη. Πήρε τα πάνω του ο Ερωτόκριτος και αποφάσισε να την ζητήσει σε γάμο. Κακός χαμός στου Βασιλιά. Χραααπ, εξορίζει τον Ερωτόκριτο. Χρουπ, κλείνει την ατίθαση κόρη φυλακή αφού δεν δεχότα

Αγαπημένο μου facebook …

Σήμερα που λες, το θέμα μας δεν είναι γυναικείο… μην μας προσάψουν και εμμονές. Είναι αυτό που λέμε: «Κατάλληλον δι όλην την οικογένεια.» Λοιπόν, άκου. Έχεις profile στο FB ; Έχεις. Και αν δεν έχεις, έχουν οι φίλοι σου, τα παιδιά σου, η ερωμένη ή ο εραστής σου, οι συμμαθητές σου, οι συνάδελφοι, το αφεντικό σου κλπ κλπ… Όλοι έχουμε κάποιον γνωστό που να έχει. Ακόμη και η θεία μου γνωρίζει κάποιον που έχει profile στο FB , εμένα.   Όλοι λοιπόν μπορούμε να πάρουμε μια γεύση αυτής της πλατφόρμας κοινωνικής επικοινωνίας και δικτύωσης. Εγώ, για να πω την αλήθεια μου, μπήκα νωρίς στο άθλημα. Ας όψεται η φίλη μου η Peggy Papadopoulou, καθηγήτρια πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο. Μας ξεσκόλισε όλες. Μόνο οι ανεπίδεκτες πληκτρολογίου δεν έμαθαν και εκείνες που φοβούνται τα ποντίκια. Την ημέρα μάλιστα που μας μάθαινε Facebooking , μία κυρία που παρακολουθούσε μαζί μας, ζήτησε να μπούμε να δούμε το profile και του άνδρα της και του εραστή της. «Σαν έτοιμη από καιρό, σαν διψαλέα…» Γι αυτή