αλάτι ψιλό

Ξέρετε… η δύναμη του Θεού είναι μεγάλη – είτε τον λέμε Χριστό, είτε Αλλάχ, είτε Γιαχβέ– και δεν κινδυνεύει από το χιούμορ των ανθρώπων. Ούτε ο γέρων παστίτσιος ούτε καμία ταινία ή σκίτσο μπορούν να τον θίξουν.  Μπορεί άνετα όμως να τον κάνει απωθητικό και κακό στα μάτια του κόσμου ο κάθε λογής φανατισμός.  Με αυτό τον προβληματισμό ξεκινώ για να αναρωτηθώ και να αναρωτηθούμε. Από ποιους «κινδυνεύει» ο Θεός;  Κι επειδή δεν μπορώ να μιλήσω για τον Θεό των «άλλων» θα μιλήσω για τον δικό μου Θεό, τον Χριστό.  Εκείνον που απέτρεψε τον λιθοβολισμό της μοιχαλίδας υπενθυμίζοντας μας ότι δεν είμαστε αναμάρτητοι… Εκείνον που κατέκρινε την φαρισαϊκή υποκρισία… Εκείνον που μίλησε για τον πλησίον τον και πρέπει αγαπώμενον ως σεαυτόν… Εκείνον που ως πλησίον δεν όρισε «όσους κλείνει η πόρτα μας», τους ομοτράπεζους, ομοεθνείς ή ομόθρησκους αλλά τους «άλλους»… την Σαμαρείτιδα δηλαδή… για να μην ξεχνιόμαστε… αλλά και τον ελάχιστον αδελφόν, τον γυμνό, τον φυλακισμένο, τον  

Καλέ μου Χρυσαυγίτη, εσύ ναι, που κρατάς Ελληνική σημαία και τα σπας για να πείσεις πως ό,τι κάνεις το κάνεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες, θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΠΕΙΣΕΣ. Μπράβο σου!!! Αλλά μεταξύ μας, ειλικρινά, για ποια Ελλάδα και ποιους Έλληνες τα κάνεις; Διότι   ... This is the question . Μήπως γι αυτούς που πάντα θα ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΟΥ; Μήπως γι αυτούς που τώρα σε χειροκροτούν και ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΕ ΤΡΕΜΟΥΝ; Ή μήπως για ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΩΣ ΕΔΩ, πολιτικούς και πολίτες; Βρήκες χώρο να χορεύεις καλέ μου Χρυσαυγίτη. Παραδέξου το. Βρήκες ένα ωραιότατο έλλειμμα πολιτικής βούλησης, ένα απέραντο χάος ανυπαρξίας νόμων, μια έκπτωση των θεσμών… Ένα κράτος σάπιο. Βρήκες μια κοινωνία μίζερη που θέλει να ξεραθεί ο κήπος του γείτονα. Μια κοινωνία ξεβολεμένη από το ραχάτι του ωχαδερφισμού και του ατελείωτου σταρχιδισμού που ανέπτυξε μέσα από τόνους και χρόνους λαϊκισμού και πολιτικού χαϊδολογήματος. Βρήκες χώρο να χορ

Ένα μικρό Σαββατιάτικο παιχνίδι γραφής παρέα με την Βερόνικα http://diplokaimetrio.blogspot.com/ Βλέποντας αρχικά αυτή την φωτογραφία το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου ήταν το ελληνικό Δημόσιο. Η εξυπηρέτηση των πολιτών σε μια οποιαδήποτε Δημόσια υπηρεσία, οι ουρές, η απίστευτη ταλαιπωρία, η συνήθης ματαίωση… Σε δεύτερη "ανάγνωση" η εικόνα μου έφερε στο νου το θάνατο αλλά μα μία αίσθηση ματαιότητας της ζωής.  Σε τρίτη ο νους μου πήγε στην Πλατωνική αλληγορία του σπηλαίου. ΄

... ... ...

Γράφει η θεία μου η Helena  Ο Έλληνας μάνα μ’ είναι δυσλεξικός τύπος.Μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα. Από τις πολιτικές του επιλογές ως τις ερωτικές του, κινητοποιείται από την εικόνα. Δεν μπορεί να κωδικοποιήσει και άρα αδυνατεί να διδαχθεί. Δεν τα πάει καλά με το διάβασμα, δυσκολεύεται στην κατανόηση των πληροφοριών και, αν βγεις πιο έξω από τον μικρόκοσμό σου -εσύ που τώρα με διαβάζεις και διαφωνείς- θα δεις ότι κόσμος πολύς δεν ξέρει ούτε ποιος είναι πρωθυπουργός. Βλέπει για παράδειγμα ένα ελκυστικό φυλλάδιο, το παίρνει στο χέρι του και δεν διαβάζει ποτέ το περιεχόμενο, το κοιτάζει μόνο, ας πούμε, αισθητικά. Όχι γιατί έχει αισθητική, αλλά να, συνήθισε κάποιους κανόνες ως τώρα για το συμβατό και το ωραίο οι οποίοι τον οδηγούν στις επιλογές. Βλέπει μια γκομενούλα. Δεν κοιτάζει το περιεχόμενο. Την κοιτάζει μόνο αισθησιακά. Διότι αισθησιασμό έχει. Α, όλα κι όλα, μην μου τον προσβάλλετε. Του κάνουν τα χρώματα; Του κάνει η εικόνα; Αν του κάνουν, τότε του κά

  Αχός βαρύς ακούγεται πολλές κουβέντες πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται μήνα σε χαροκόπι; Σε χαροκόπι ρίχνονται επιφανών διασήμων. Κι αν το χτυπήσεις μια φορά Δεν σταματά να λέει Κι αν το χτυπήσεις δυο και τρεις. Τα ίδια πάλι κάνει. Όπου γάμος και χαρά πάει το Star και όπου θάνατος επιφανούς πάμε όλοι. Καλά κάνουμε, θα μου πείτε. Όχι δεν κάνουμε καλά. Καλά θα κάναμε αν το βουλώνουμε και λιγάκι ή να είχαμε την αίσθηση του μέτρου. Και για να είμαι πιο σαφής. Πεθαίνει σε τροχαίο ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, τον κλαίνε όλοι και καλά κάνουν. Όμως… τον κλαίνε τόσο φωναχτά που γελοιοποιούν την απώλεια. Γκροτέσκο ο «Θόδωρο», που τον αποκάλεσε κάποιος, δεν ήταν, γιατί λοιπόν κάποιοι θέλουν να τον φέρουν στα μικρά μέτρα τους; Μήπως για να τον οικειοποιηθούν; Από την άλλη, αρνείται το βραβείο του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Ε, και; Μήπως όλοι αυτοί που ασχολούνται με την «άρνηση» είχαν ποτέ ασχοληθεί με την ποίησή του; Μωρέ ούτε καν με την ποίηση, μη σας πω… Αμετροέπειες,

Στην Ιωάννα  Ποτέ δεν θα καταφέρω να αναγνωρίσω την υποκρισία και την ψευτιά με την μία… για έναν απλούστατο λόγο: ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Γι αυτό θα γράψω χίλιες φορές τιμωρία: «If you lie down with dogs, you get up with fleas»* Άλλες χίλιες: «Όποιος ανακατεύεται με τις κότες, των τρων τα πίτουρα.» Κι άλλες χίλιες: «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι ψύλλοι.» Και χίλιες φυσικά: «Όποιος ανακατεύεται με τους ψύλλους τον τρων οι κότες.» Και επειδή ψύλλοι, άχυρα και κότες είστε τυχεροί… σας βαρέθηκα. This is the end!!!  ΥΓ.... Για τα τετράποδα σκυλάκια δεν θα πω τίποτα γιατί τα αγαπάω. * Που θα πει: Αν ξαπλώσεις με σκυλιά θα σηκωθείς με ψήλους.

Παρακαλούνται οι σεμνότυφοι να απέχουν από την ανάγνωση.                                                                                                                   Γράφει η θεία μου η Helena Λοιπόν είμαι αχαρακτήριστη η θεία. Αντί να ξεκινήσω από την πρώτη και βασική γνώση, εγώ είπα άλλα κι άλλα και αφήνω τις νεώτερες στην άγνοια. Και ποια είναι τούτη η βασική γνώση; Μα αυτή της λαϊκής σοφίας και της εν γένει θυμοσοφίας των παροιμιών. Αιώνες εμπειρίας και γνώσης αδιαμφισβήτητης. Μάλιστα υπάρχουν και εκ διαμέτρου αντίθετες «απόψεις» παροιμιών, έτσι για να «πιάνουν» την κάθε περίπτωση και με τις εξαιρέσεις της. Λοιπόν συμβουλές για κάθε γυναίκα, για χήρες και παντρεμένες, ανύπαντρες και ψωνισμένες… για όλες έχει ο μπαξές, δώσε κι εμένα μπάρμπα. «Κάλιο χήρα κορδωμένη, παρά κακοπαντρεμένη.», αν και: «Κλαίν' οι χήρες, κλαίν' κι οι παντρεμένες.» Φυσικά, «Το συχνό το σμίξιμο φέρνει και το πρήξιμο.» και βέβαια: «Δώσε θάρρος στο χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβ