Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2011

Δεκάλογος του καλού ψεύτη

Πρόσεχε όταν λες ψέματα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πιο δυνατή μνήμη από σένα. Κι όταν λες αλήθεια να προσέχεις, σε βλέπουν εκείνοι που ξέρουν μόνο τα ψέματά σου. Πρόσεχε τα ψέματά σου, ποτέ δεν ξέρεις τι αλήθειες ξέρουν οι άλλοι για σένα. Μην λες αλήθεια ποτέ, υπάρχει κίνδυνος να σε πιστέψουν. Ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει όμως αν πιστέψουν τα ψέματά σου. Να αντιμετωπίζεις τους άλλους ως έξυπνους και ικανούς να σε αποκαλύψουν, έτσι μόνο θα μάθεις να κρύβεσαι. Μην εφησυχάζεις όταν λες ψέματα, ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτονται εκείνοι τους οποίους κορόιδεψες.   Μην λες ψέματα στον εαυτό σου είναι ο μόνος πιστός φίλος που σου απέμεινε. Μην λες ψέματα σε γυναίκες, σε εκδικούνται με αλήθεια. Η μεγαλύτερη σου ξεφτίλα δεν είναι ότι αποκαλύπτονται τα ψέματά σου αλλά σε ποιους αποκαλύπτονται.

Τον γλυκούλη μου τον Αδάμ, πολύ τον λυπάμαι...

  Τι καλός που είναι...  Χιλιετίες τώρα η ανθρωπότητα του καταλογίζει το προπατορικό αμάρτημα. Χιλιετίες τώρα, με ανύπαρκτο το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης, κανείς δεν καταλογίζει στην Εύα ότι έφαγε και εκείνη το μήλο, όχι. Όλοι τον Αδάμ βρίζουμε. Αδικία. Μεγάλη αδικία.  Επιτέλους πρέπει να τον αποκαταστήσουμε. Φυσικά και δεν έφταιγε ο γλυκούλης μου.Τι νομίζετε... Γι αυτό και απάντησε στον Κύριο: "η γυναίκα που μου έδωσες εσύ με εξαπάτησε". Άδικο είχε ο καημένος; Απόγονοί του οι κατ’ εξακολούθησην προδομένοι. Τα θύματα της γυναικείας υποκρισίας και ραδιουργίας. Αυτοί οι έρημοι, στην γυναίκα κυρίως αναγνωρίζουν την προδοσία ως ελάττωμα, αλλά λόγω της άφατης μεγαλοψυχίας τους, αποδίδουν και στο φύλο τους μερικά στραβά λέγοντας ότι χαρακτηριστικά της γυναίκας είναι: " ότι θέλει να έχει πάντα δίκιο, να κρύβει επιμελώς ό,τι δεν θέλει να φαίνεται", ή ότι "η ραφιναρισμένη πονηρία ή προδοσία, είναι όλα ανθρώπινα και άλλωστε υπάρχουν και στο

Παραμύθια ή Παραμυθιάσματα από την Theia Helena

Παραμύθια με πριγκιπόγατες και γκομενοβάτραχους… Γράφει η Theia Helena Πρώτη ημέρα, μετά από καιρό, που δεν δούλευα. Ξύπνησα 10.30 ήπια καφέ… χάζεψα στο διαδίκτυο… ξαναήπια καφέ… ξαναχάζεψα… υπέροχα. Είναι ωραίο να έχεις χρόνο για να τον κάνεις ό,τι θέλεις… για να μην κάνεις τίποτα ας πούμε, να χαζεύεις ή να μιλάς με τον εαυτό σου. Κάθεσαι στην υπέροχη σιωπή με μυστική μουσική, δική σου. Αξιολογείς όλα όσα συνέβησαν αυτόν τον καιρό που δεν προλάβαινες να τα συντάξεις μέσα σου. Τακτοποιείς σκέψεις και συναισθήματα. Αφορμή μπορεί να αποτελείς εσύ… ο άφθονος χρόνος που ξαφνικά σου προέκυψε ή ακόμη και κάτι που διάβασες στο διαδίκτυο. Εμένα αφορμή των σκέψεων είναι η γάτα μου, η Φουρκέτα. Την κοιτάζω καθώς γράφω αυτά τα λόγια… απίστευτη, έχει διαρκώς οίστρο. Η κτηνίατρος λέει ότι είναι από το φως… έχουμε πολλές ώρες φως στο χώρο και… Δεν ήξερα πως τα γατιά, για να πάψουν να έχουν οίστρο χρειάζονται σκοτάδι. Το αντίθετο φανταζόμουν ότι θα συνέβαινε. Νόμιζα ότι