Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για την Αρετούσα ρε γαμώτο!!!




Γράφει η θεία μου η Helena

Ερωτόκριτος -
Special edition

Την θυμάστε καθόλου την ιστορία; Όχι;
Μυθιστορία έμμετρη με θέμα της: του έρωτα τα πάθη… Πρωτότυπο; Όχι!

Έλα όμως που η τέχνη του ποιητή ξεπέρασε την κοινοτοπία και έκανε την ιστορία αθάνατη…
Αυτά κάνει η ποίηση και αποστομώνει τους πολιτικούς που τόλμησαν να μιλήσουν για… λαπάδες. Όχι;

Το ποίημα των 10.012 (ναι καλά διαβάστε) στίχων, έγραψε στην Κρήτη τον 17ο αι. ο Βιτσένζος Κορνάρος.

Εκείνος: Νέος, ωραίος, ταλαντούχος γιος του συμβούλου του Βασιλιά, παρακατιανός.
Εκείνη: Μικρή, όμορφη, αθώα, κόρη του Βασιλιά, αρχοντοπούλα.

Κοριτσάκι μια σταλιά, η Αρετή, ερωτεύτηκε χωρίς καν να τον έχει δει τον Ερωτόκριτο. Της πιπίλαγε το νου με τα τραγούδια του κάθε νύχτα και… πες πες, έπεσε σαν το σύκο η άμαθη.

Πήρε τα πάνω του ο Ερωτόκριτος και αποφάσισε να την ζητήσει σε γάμο.

Κακός χαμός στου Βασιλιά.
Χραααπ, εξορίζει τον Ερωτόκριτο.
Χρουπ, κλείνει την ατίθαση κόρη φυλακή αφού δεν δεχόταν να υπακούσει τους γονείς της και να πάρει αυτόν που της διάλεγαν.

Πέρασαν χρόνοι πολλοί. Μαυρίσαν τα ξανθά μαλλάκια της εκεί στο μπουντρούμι.

Μια μέρα, εχθροί έπεσαν στη χώρα κι ο Ερωτόκριτος, μεταμφιεσμένος, έρχεται και σώζει το βασίλειο… Τι παλικάρι.... 
Ο Βασιλιάς, ευγνώμων, του δίνει για νύφη το κορίτσι-έπαθλο.

Ωραία ιστορία ως εδώ…

Όμως τι κάνει τότε ο άθλιος;

Αντί να τρέξει στην αγκαλιά της αγαπημένης του, να την ελευθερώσει που σάπιζε τόσα χρόνια η έρημη… πάει και της πουλάει ένα παραμύθι για… να δοκιμάσει τα αισθήματά της.
Της λέει ότι δήθεν ο Ερωτόκριτος πέθανε και του έχει δώσει το δαχτυλίδι του να της το φέρει.

Το μοιρολόι της Αρετούσας ραγίζει βουνά… και ο μέγας κομπλεξικός και ανασφαλής Ερωτόκριτος της αποκαλύπτεται και όλοι μαζί, χαρούμενοι και χωρίς κανένα θυμό, ορίζουν τους γάμους.

Η μόνη που παραμένει θυμωμένη με αυτή του την συμπεριφορά τόσους αιώνες, είμαι εγώ.

Αυτός ο Ερωτόκριτος ήτανε για πολλά χαστούκια. Και δεν χρειάζεται να σας το εξηγήσω, το καταλαβαίνετε όλες.

Γι αυτό σας λέω… δεν πα να σας αγαπάει ο άντρας… τα χαστούκια του τα χρειάζεται…

Για την Αρετούσα ρε γαμώτο.


Για την Αρετούσα ρε γαμώτο.


Οι εικόνες είναι από εδώ: http://artpoeticacouvelis.blogspot.com/


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το θυμωμένο μου βρακί

Γράφει η θεία μου η  Helena Δεν πα να κρεμάτε όσα κιλοτάκια θέλετε στα γήπεδα «γιαννακόπουλοι» .... εμείς το ξέρουμε.... Γενναίο και νικητή δεν σε κάνει το βρακί που φοράς ή δεν φοράς, ούτε το τι έχεις ανάμεσα στα πόδια σου και πώς το χρησιμοποιείς. Γενναίο και γενναία, θαρραλέο και θαρραλέα, νικητή και νικήτρια σε κάνεις αυτό που έχεις ανάμεσα στα αυτιά και τα στήθη σου. Αυτό έχει σημασία πώς το χρησιμοποιείς. Τελειωμένα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι του κλώτσου και της γελοιότητας.... του υπονόμου και της ανθυποκουλτούρας των γηπέδων. Εσείς που λέτε ότι είστε φίλαθλοι, αλλά είστε μόνον οπαδοί, εσείς τα τρέφετε και τα ανέχεστε με τον φανατισμό σας....  Άλλη φορά να βάζετε τα δικά σας εσώρουχα σε κοινή θέα, να δούμε εκεί συμβολισμούς της αθλιότητας, της αλητείας και της καταγωγής σας. Εμείς φοράμε περήφανες τα δικά μας και δεν δίνουμε δεκάρα για σας. Δεν είστε άξιοι ούτε για το βρακί, ούτε για το μουνί μας.  Λεπτομέρειες ΕΔΩ

Προκοπιάδα

Η γιαγιά μου έλεγε Προκόπη τον ανεπρόκοπο Ναι, ναι, ναι… Η γιαγιά μου, θεοσχωρέστην, έλεγε Προκόπη τον ανεπρόκοπο. Ούτε να αναφέρει το όνομά του δεν ήθελε. «Ο Προκόπης» και «ο Προκομμένος» έλεγε, που πάει να πει ότι τα δύο αυτά ονόματα ήταν συνώνυμα στον νου της με την αχρηστία και τα χρησιμοποιούσε κατ’ ευφημισμόν. Και τους πολιτικούς και τα δημόσια πρόσωπα και τις τηλεπερσόνες, όλους Προκόπιδες τους έλεγε. Μόνο η Μαλβίνα της άρεσε. Καθόταν και την παρακολουθούσε πιστά. Την απολάμβανε. Αχ, τις νοσταλγώ και τις δύο, και την Μαλβίνα και την γιαγιά μου. Τι θα του είχαν σούρει του Προκόπη τώρα… Μα κι αυτός ένα πράγμα ωμό, άβουλο, που αναδύει κάτι πεθαμένο. Σαν σκοτωμένο αρσενικό, σαν μπάμια σαλιασμένη. Χάλια. Είναι μαρή τέτοιος τύπος για Πρόεδρος; Θα έλεγε η γιαγιά μου. Για να μην σου πω τι θα έλεγε η Μαλβίνα. Αυτός θα δέχεται επισκέψεις από ξένες αντιπροσωπείες και θα μένει για ώρες μαρμαρωμένος από το σοκ. Είναι ιδιοσυγκρασιακό το θέμα, δεν είναι άποψη. Θα μου πεις ο αγκ...

Σπανάκι με μαυρομάτικα και απογοήτευση…

  Γράφει η Theia Helena  - Θες να τα πούμε από κοντά αύριο τρώγοντας; Η πρόσκληση για φαγητό ήρθε εντελώς ξαφνικά εκεί που μιλούσαν στο τηλέφωνο για δουλειές. Της ήταν αδύνατο να αρνηθεί. Τι να του έλεγε; Ο άνθρωπος ήταν απόλυτα ευγενικός και φιλικός. Θα ήταν αγένεια να του πει όχι. - Οκ, πού; - Σπίτι μου. Δεν θα έχω αύριο τα παιδιά, θα είναι στη μητέρα τους. Η αυτονοησία με την οποία της αποκάλυψε την οικογενειακή του κατάσταση, της δημιούργησε τεράστια αμηχανία, αλλά τι να έλεγε… το γύρισε στις κοινοτοπίες. - Μαγειρεύεις; - Φυσικά. - Μάλιστα. Τι καλό θα φτιάξεις; Θες να φέρω κάτι κι εγώ; - Όχι, θέλω να σου μαγειρέψω. Δεν υπάρχει πιο ερωτική πράξη από το να σου μαγειρέψει ένας άντρας και κανένας ως τώρα δεν το είχε κάνει γι αυτήν. Σχεδόν τρόμαξε με την αίσθηση που της άφησε η κουβέντα του. - Κι ο άντρας μου μαγειρεύει. Είναι πολύ όμορφο να μαγειρεύετε εσείς οι άνδρες. Όμορφο και χρήσιμο. - Οκ, θα μιλήσουμε αύριο στις 6.00. Σ’ αφήνω τώρα....