Ξέρετε… η δύναμη του Θεού είναι μεγάλη – είτε τον λέμε Χριστό, είτε Αλλάχ, είτε Γιαχβέ– και δεν κινδυνεύει από το χιούμορ των ανθρώπων. Ούτε ο γέρων παστίτσιος ούτε καμία ταινία ή σκίτσο μπορούν να τον θίξουν. Μπορεί άνετα όμως να τον κάνει απωθητικό και κακό στα μάτια του κόσμου ο κάθε λογής φανατισμός. Με αυτό τον προβληματισμό ξεκινώ για να αναρωτηθώ και να αναρωτηθούμε. Από ποιους «κινδυνεύει» ο Θεός; Κι επειδή δεν μπορώ να μιλήσω για τον Θεό των «άλλων» θα μιλήσω για τον δικό μου Θεό, τον Χριστό. Εκείνον που απέτρεψε τον λιθοβολισμό της μοιχαλίδας υπενθυμίζοντας μας ότι δεν είμαστε αναμάρτητοι… Εκείνον που κατέκρινε την φαρισαϊκή υποκρισία… Εκείνον που μίλησε για τον πλησίον τον και πρέπει αγαπώμενον ως σεαυτόν… Εκείνον που ως πλησίον δεν όρισε «όσους κλείνει η πόρτα μας», τους ομοτράπεζους, ομοεθνείς ή ομόθρησκους αλλά τους «άλλους»… την Σαμαρείτιδα δηλαδή… για να μην ξεχνιόμαστε… αλλά και τον ελάχιστον αδελφόν, τον γυμνό, τον ...
...και πιπέρι πολλές φορές... Συνεργασίες παλιές, που γράφτηκαν (κυρίως) ψευδωνύμως